تیموثی کلارک اسمیت در آن زمان یک دکتر، دیپلمات و یک جهانگرد بود. او مدرک پزشکی اش را در سال ۱۸۵۵ از دانشگاه نیویورک گرفت و به عنوان جراح به ارتش روسیه پیوست و تا ۱۸۵۷ هم در آن جاباقی ماند و بعد از سال ۱۸۷۸ به رومانی رفت و تا سال ۱۸۸۳ در آنجا ماند.

تیموثی در تمام زندگی اش یک ترس عجیب داشت و آن هم این بود که روزی بخواهد زنده دفن شود! به این نوع ترس تاپوفیا می گویند که به معنای ترس از زنده زنده در قبر گذاشتن و خاک شدن است، این ترس او روز به روز بیشتر بر او چیره می شد و کاملا غیر قابل درمان بود. شاید این موضوع امروزه خیلی مرسوم نباشد اما در زمان های گذشته، در آن دوران، خیلی هم غیر منطقی به نظر نمی رسد چرا که داستان های زیادی درباره ی اینکه تا حالا بارها افرادی را به طور اتفاقی زنده دفن کرده اند، به گوشمان رسیده است یا حتی بارها شنیده ایم که افراد در کما بوده اند و به خیال مرده بودن دفن شده اند اما روزها، ماه ها و یا حتی سال های بعد خودشان را در قبر زنده پیدا کرده اند.

یک مثال معروف آن، شخصی به نام John Duns  است که فیلسوفی اسکاتلندی بوده که در سال ۱۲۶۶ تا ۱۳۰۸، گزارش شده که بعد از کما، اشتباهی به ظن اینکه مرده، دفن شده و واقعا بعد از آن مرده است. سال ها بعد، بعد از اینکه قبر او بیرون آورده شد، جسدش جایی خارج از تابوت پیدا شد و دستان او در اثر تلاش های زیاد برای بیرون آمدن از قبر خونی و خراشیده شده بود.

این ترس ها در بعضی ها شکل بسیار بدتری به خود گرفت و باعث اختراع چیزی به نام Safety coffin و یا «قبر امن» شد. قبر امن دارای اهرمی است که به فردی که داخل آن خوابیده کمک می کند تا با دنیای بیرون بتواند تعامل داشته باشد تا فرد در صورتی که نمرده باشد، بعد از گذاشته شدن در تابوت بتواند دوباره زنده شود و به بیرون بیاید.

بسیاری از افرادی که می دانستند مرگ آنها نزدیک است، از خانواده ها و نزدیکان خود می خواستند که بعد از گذاشته شدن در تابوت، چندین بار آنها را چک کنند. گزارشات زیادی هم از افرادی که در این تابوت های امن گذاشته می شده اند، وجود دارد اما طبق آنها، این تابوت نتوانسته هیچ کسی را نجات دهد.

پس با  توجه به این موضوع ها، می توان دلیل ترس تیموثی کلارک را دانست. او دستور داد تا بعد از مرگش پنجره ای رو به بیرون روی قبر او نصب شود تا اگر زنده شد، بتواند از طریق آن به دیگران اطلاع دهد.

منبع/الی گشت